ABSTRACTAngela Carter s The Werewolf (1979) and Tanith Lee s Wolfland (1989) are two latetwentieth century rewritings of Little Red Riding Hood which revive the feminine perspectivefound in its oral version through adopting abject representations. The protagonists of thesestories travel into the forest in order to identify with their grandmothers represented in abjectforms as werewolves. By combining the grandmother and the wolf in a single image, bothCarter and Lee eliminate the figure of the male wolf and they introduce this fluid and pluralimage as a celebration of genealogical inheritance that emphasizes the maternal bond, thetransmission of female skills and female knowledge from the grandmother onto thegranddaughter, and the union of the self with the other. Thus, they subvert the male -dominated gendered discourse embedded in the literary versions of the tale by Perrault and theBrothers Grimm by liberating female identity from patriarchal authority.
Angela CarterThe Werewolf (1979) ve Tanith Lee Wolfland (1989) başlıklıöykülerinde, Kırmızı Başlıklı Kızmasalını, bu masalın sözlü gelenekteki örneğinde bulunankadın bakışaçısını abject temsiller üzerinden vurgulayarak 20.yy sonlarında yenidenyorumlamışlardır. Bu öykülerin kadın kahramanları, kurtadama dönüşmüş olarak temsil edilen abject büyükanneleriyle özdeşleşmek için ormana doğru yola çıkarlar. Carter ve Lee, erkekkurt figürünü, büyükanneyi ve kurdu tek bir imgede birleştirerek yok eder. Ayrıca, bu akışkanve çoğul imgeyi anneyle olan bağı, büyükanneden torununa geçen kadınsal beceri ve bilgileri,öznenin ancak ötekiyle bir bütün oluşturabileceğini vurgulayarak soyağacından gelen bir mirasolarak sunarlar. Böylece, kadın kimliğini ataerkil otoritenin elinden kurtararak Perrault veGrimm Kardeşlerin Kırmızı Başlıklı Kız masalında bulunan erkek egemen cinsiyetçi söylemiyıkarlar.
