Sigorta sektörü ekonomi içindeki önemine rağmen, ülkemizde gereken ilgiyi yüzlerce yıl bulamamıştır. Onlarca yıldan beri uluslar arası karşılaştırmaların yapıldığı ekonomik göstergelerin tümünde, Türk sigorta sektörü dünya ülkeleri içinde en son birkaç ülke arasında yer almıştır. 21. yüzyılın basına dek yaşanan gelişmelere bakıldığında sektörde sigortacılık işlemlerinin yürütülebildiği ancak üretimin yeterince artırılamadığı, yeterli mali gücün sağlanamadığı, dolayısıyla sigortacılığın sosyo-ekonomik hayattaki fonksiyonel etkinliğinden yararlanılamadığı görülmektedir. Sektörde her kesimin kendine göre gösterdiği çabalar bir yerlerde bir takım iyileştirmelere neden olmuştur. Ancak sektörde önemli düzeyde performans artısı yaratılmasına yetmemiştir. Bu çalışmada, çabalara rağmen, performansında atılım bağlamında artışlar sağlayamayan Türk sigorta sektöründe rigor mortis olduğu bilimsel bulgularla saptanmıştır. Bununla beraber, 2000’li yılların basından itibaren sigorta sektöründe ve düzenleyici ve denetleyici kamu otoritesinde kabul gören değişim zihniyetiyle yapılan faaliyetler de sistematik bir biçimde analiz edilmiştir. Son olarak, bu faaliyetlerin sigorta sektörünün rigor mortisten çıkmasına ne derecede etkili olabileceği açıklanmıştır.
The insurance sector in our country has been underrated for many decades despite its obvious significance for economy. For many decades, the economic indicators imparting international comparisons categorically placed the Turkish insurance sector among the lowest ranks of the world league. Considering the progress in the Turkish insurance sector until the early 21st century, it is clear that the sector is able to perform insurance transactions, but fails to boost production sufficiently and secure adequate financial power. Therefore, functional effectiveness of insurance cannot be utilized in socioeconomic life. Individual efforts by several groups in the sector have led to improvements in specific areas, but been unable to bring about a significant performance increase in the sector. In the light of scientific findings, this study identifies a case of rigor mortis in the Turkish insurance sector. On the other hand, the activities that stemmed through the idea of change in the insurance sector and the regulatory and supervisory authority of the public since the early 21st century are systematically analyzed. Finally, the effectiveness of these efforts in saving the sector from rigor mortis is discussed.
