Bu çalışmanın amacı gençlerin kişilik özellikleri ile yaşlılara karşı tutumları arasındaki ilişkide yaşam boyu öğrenme düzeyinin düzenleyici rolünü incelemektir. Araştırma tesadüfi örneklem metodu ile seçilen yaşları 17 ile 29 yaşları arasında 278 üniversite öğrencisi ile yapılmıştır. Ayrıca gençlerin yaşlılara dair tutumlarının, yaşa, cinsiyete, bir yaşlı kimse ile bir süre aynı evi paylaşmış olup olmamalarına göre değişip değişmediği incelenmiştir. Çalışmada, Yaşlılara Karşı Tutum Ölçeği, 5 Faktör Kişilik Özellikleri Ölçeği kısa formu ve Yaşam Boyu Öğrenme Ölçeği kullanılmıştır. Yapılan t-testi analizleri sonucunda kadın ve erkekler arasında yaşlılığa ilişkin tutumlar açısından istatistiksel açıdan bir fark yoktur. Gençlerin bir dönem bir yaşlı yaşayıp yaşamama durumları yaşlılara ilişkin tutumlarında anlamlı bir fark yaratmamaktadır. Pearson korelasyon analizi sonucunda gençlerin yaşları ile yaşlılara dair tutumları arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Gençlerin uyumluluk ve dışadönüklük kişilik özellikleri ile yaşlılara dair tutumları arasında pozitif yönlü istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Yaşam boyu öğrenme düzeyinin bu ilişkileri düzenleyici rolü istatistiksel olarak anlamlıdır. Yapılan regresyon analizi sonucunda gençlerin nevrotiklik özellikleri ile yaşlılara dair tutumları arasında negatif yönlü istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Yaşam boyu öğrenme düzeyinin bu ilişkiyi düzenleyici rolü istatistiksel olarak anlamlıdır. Araştırmanın güçlü yönleri, sınırlılıkları ve katkıları ilgili alan yazın ışığında tartışılmıştır.
The current study investigated the moderating role of lifespan learning on the relationship between the personality traits of young people and their attitudes towards the elderly. The participants were 278 university students ranging from 17 to 29 years in age. Random sampling method was used in the study. This study also investigated whether young people’s attitudes towards the elderly change according to gender and age, whether they share the same home with an elderly relatives. According to the results of the analysis, a statistically significant relation wasn’t found between young people’s age and scores of their attitude towards the elderly. Whether young people live an elderly for a while or not didn’t make a significant difference in their attitudes towards the elderly. It was found a positive and statistically significant relationship between adaptability and extraversion personality traits of young people and their attitudes towards the elderly. There was a significant moderating effect of lifespan tendency on the relationship between adaptability and extraversion personality traits of young people and theirattitudes towards the elderly. It was found a negative statistically significant relationship between the neuroticism characteristics of the young people and their attitudes towards the elderly. There was a significant moderating effect of lifespan tendency on the relationship between neuroticism characteristics of the youth and their attitudes towards the elderly. The strengths, limitations, and contributions of this study are discussed in the light of the relevant literature.
