547 sayılı Yasa uyarıncavakıf üniversitelerinde görev yapan akademik per-sonel ile devlet üniversitelerinde görev yapan akademik personelin hukuksal durumu arasında akademik konular ve mesleki yönden yetiştirilmeleri açısından bir fark bulun-mamakla birlikte; gerek çalışmada yer verilen vakıf üniversitesi mütevelli heyet ve öğretim elemanı arasında imzalanan sözleşmenin idari sözleşme olduğu yönünde içtihat birliğinin oluşması ve gerek ise yasama organının mali konularda vakıf üniversitelerin-de çalışan öğretim elemanlarına ödenecek aylığın Devlet Üniversitelerinde öğretim elemanlarına ödenenden daha az olmayacağı yönündeki taban ücret sınırlaması yönün-deki düzenlemeler esas alındığında; 2547 sayılı Yasada anılan haklar bakımından her-hangi bir ayrım yapılmaksızın akademik personelin, aynı statüye haiz olduğu kabul edilmelidir. Dolayısıyla hukuki durum ve statü itibariyle aynı konumda bulunan akade-mik personelin farklı uygulamaya tabi tutulmasının eşitli k ilkesine aykırı olabileceği düşünülmektedir. Ayrıca hukuk devleti ilkesinin geçerli olduğu bir ülkede, özellikle idare hukuku alanındaki statülerin ve statüye bağlı hakların, içtihat ya da düzenleyici işlemler ile değil yasal mevzuat çerçevesinde düzenlenmesi gerekir. Bu nedenle geçmiş-ten günümüze Vakıf Yükseköğretim Kurumlarının ve işleyişinin dağınık olarak yapılan düzenlemeler ve içtihat yorumu ile değil, personelinin hukuksal statüsünün, statüden doğan hak ve yetkilerin, mal edinme usulünün, görev ve yetkilerinin sınırları gibi tüm konuların müstakil bir Vakıf Yükseköğretim Kanunu ile düzenlenmesi gerektiği düşü-nülmektedir. Henüz müstakil bir Yasa olmadığından devlet ve vakıf yükseköğretim kurumlarında çalışan öğretim elemanlarının başta yürütülen hizmetin aynılığı olmak üzere; çalışmamızda belirtilen diğer gerekçelerle vakıf yükseköğretim kurumlarındaki öğretim elemanlarının statüsünden doğan “yıllık izin hakkı”na ilişkin hukuksal rejimin, devlet ve vakıf öğretim elemanı ayrımına gidilmeden; 2547 Sayılı Yükseköğretim Ka-nununun atıfta bulunduğu Devlet Memurları Kanununda yer alan genel düzenleme çerçevesinde değerlendirilmesi gerektiği ileri sürülmüştür. Zira böyle bir durumun, yoruma ihtiyaç göstermeyecek derecede açık olduğu 2547 Sayılı Yasa metninden de kolayca anlaşılmaktadır. Ancak uygulamada yıllık izin hakkına ilişkin düzenlemeler, Vakıf Yükseköğretim Kurumları Yönetmeliğinin 23. maddesinde yer alan “Vakıf yükse-köğretim kurumlarında görev alacak olan akademik ve idari personelin çalışma esasla-rı 2547 sayılı Kanunda devlet üniversiteleri için öngörülen hükümlere tabidir. Bu per-sonelin aylık ve diğer hakları bakımından ise 4857 sayılı İş Kanunu hükümleri uygula-nır” düzenlemesi esas alınarak 4857 Sayılı İş Kanunu hükümlerine göre hareket edil-mektedir. Ancak bu uygulamanın “idarenin düzenleme yetkisinin sınırları” kapsamında, konu hakkında 2547 Sayılı Kanunda düzenleme var iken adı geçen Yönetmeliğin yo-rumlanması suretiyle yürütülmesinin doğru olmadığı düşünülmektedir. Çalışma konusu bu hususa dikkat çekerek, bilimsel dayanakları ile aktarmak üzere belirlenmiştir
n accordance with Law No. 2547, there is no difference between the legal status of academic staff working in foundation universities and academic staff working in state universities in terms of academic issues and professional training. Considering the jurisprudence which states that the contract signed between the board of trustees of the foundation university and the academic staff is an administrative contract and the legisla-tive body’s regulations regarding the base wage limitation regulate that the salary to be paid to the academic staff working in foundation universities has to be at least equal to the amount that paid to the academic staff working at the State Universities; it should be ac-cepted that all academic staff has the same status in terms of the rights mentioned in Law No. 2547. Therefore, it may be against the principle of equality to apply different terms to some of the academic staff who are in the same position in terms of legal status. Besides, in a state where the rule of law is accepted, statuses and rights related to the status, especially in the field of administrative law, should be regulated within the framework of legislation, not by case law or regulatory administrative acts. For this reason, it is thought that all issues such as the structure and functioning of the Foundation Higher Education Institutions, the legal status of their personnel, the rights and powers arising from the status, the method of acquiring property, the limits of their duties and powers should be regulated, not by com-plex regulations and judicial decisions, but by an independent Foundation Higher Educa-tion Institutions Law. Since there is no separate law on this subject yet, in the light of the fact of the uniformity of the service and other reasons explained in the present study, the legal regime regarding the “annual leave right” arising from the status of academic staff working in state and Foundation Higher Education Institutions should be evaluated without distinction. This evaluation should be made within the framework of the general regulation in the Civil Servants Law to which the Higher Education Law No. 2547 refers. It is easily understood from the text of Law No 2547 that such a situation is clear enough that it does not require any interpretation. However, in practice, regarding the annual leave right, the provisions of the Labor Law No. 4857 are followed by the provision in the 23rd article of the Administrative Regulation on the Foundation Higher Education Institutions which states that “working principles of academic and administrative staff who will work in Foundation Higher Education Institutions are subject to the provisions stipulated for state universities in Law No. 2547. In terms of salary and other rights of this personnel, provi-sions of Labor Law No. 4857 are applied.” However, within the scope of the “limits of the regulatory authority of the administration”, while there is a regulation in the Law numbered 2547 on the subject, it is considered to be legally erroneous to carry out this practice by interpreting the aforementioned Regulation. The subject of the present study has been cho-sen to draw attention to this issue and to explain it with its scientific bases
