İlk önce tavuk mu, yoksa yumurta mı? Yaşamış ve yaşamakta olan önemli zihinleri meşgul eden bahse konu sorunun, ilk bakışta sonsuz bir döngüyü akıllara getirmesi muhtemeldir. Zira tavuk yumurtası için bir tavuğa, tavuk için ise bir tavuk yumurtasına ihtiyacımız bulunmaktadır. O halde, hangisi daha önce var olmuştur? Söz konusu iki olay, birbirinin hem sebebi hem de sonucu olarak göründüğünde, bunlardan hangisinin önce geldiğini ortaya koyabilmek oldukça çetrefilli bir iştir. Ancak neyse ki bir hukukçu olarak bizim sorunumuz bu ikilemde tavuğun mu yoksa yumurtanın mı önce geldiğine karar vermek değildir. Ya da aslında tam olarak öyledir. Şayet kabaca ‘yumurtayı’ hukuki yetki tanıyan normlar, ‘tavuğu’ ise hukuk normu yaratma yetkisine sahip otorite şeklinde kabul edersek! Bu kapsamda çalışmada, hukuk felsefesindeki temel tartışmaları yumurta-tavuk probleminin farklı çözümlerine yönelik anlaşmazlıklar olarak gören Scott Shapiro’nun öncelikle kusurlu çözümleri eleştirileri ve ardından bu paradoksu kusur- suz şekilde ortadan kaldırdığını iddia ettiği teorisi ele alınmaktadır.
Which came first: the chicken or the egg? The question that occupies important minds is likely to suggest an endless cycle at first glance. We need a chicken for a chicken egg and a chicken egg for a chicken. So, when two events appear to be both the cause and the effect of each other, it is a very difficult task to reveal which came first. Fortunately, our problem as jurists is not to decide whether the chicken or the egg comes first in this dilemma. Or exactly it is. If we accept norms that confer legal power as eggs, and those with power to create legal norms as chickens. Accordingly, the study deals with Scott Shapiro’s -who sees the main debates in legal philosophy as disagreements on different solutions to the chicken and egg problem- criticism of flawed solutions and then his planning theory of law, which he claims to eliminate the paradox flawlessly.
